Veel organisaties moedigen hun medewerkers aan om zich uit te spreken over onderwerpen die hen dwars zitten en kritisch te zijn naar hun leidinggevenden.
Want met een club assertieve mensen wordt de organisatie sterker, toch?

Maar als medewerkers over van alles en nog wat hun mening gaan geven, leidt dat in de praktijk vaak tot zwakkere in plaats van sterkere organisaties.

Mondige werknemers zijn goed voor de organisatie, is het idee.

Het is goed als mensen voor zichzelf opkomen, ook ongevraagd hun mening durven geven over van alles en nog wat en van hun hart geen moordkuil maken.
Dat past binnen een niet-hiërarchische cultuur.
En dat is waar veel bedrijven naar streven.

Dat herken je misschien wel in je eigen organisatie.

Maar het effect is dikwijls dat jij als leidinggevende buiten spel komt te staan.
Omdat je medewerkers over allerlei onderwerpen iets gaan roepen, ook buiten hun eigen expertise, rol en functie.

Zo vertelde een directeur mij laatst dat hij van een medewerker de opdracht kreeg om de strategie voor de komende jaren aan te passen, omdat de huidige strategie echt bagger is.

Ook gaan medewerkers bijvoorbeeld zelf bepalen welke klus ze wel of niet doen, wanneer ze een bepaald project opleveren of zeggen ze gewoon op alles ‘nee’.

Ze gaan daarmee op de stoel van de leidinggevende zitten.

Hun op papier nuttige assertiviteit is dan in de praktijk vooral een grote mond naar de leidinggevende en dat zorgt voor een verstoorde werkrelatie en een zwakke organisatie.

Ik hoor je denken……

Moet iedereen dan maar alles slikken en als een stelletje makke schapen alles doen wat hun manager vraagt? Dat is toch niet meer van deze tijd.

Klopt.

Maar in gezonde organisaties is het wel heel normaal dat de leidinggevende de strategie bepaalt, besluiten neemt en opdrachten geeft en dat de medewerkers daarin volgen.

Uiteraard moet er ruimte zijn voor kritiek, voor een afwijkende mening tijdens een vergadering, of een felle discussie, want dat leidt tot betere besluitvorming.

Maar de medewerkers snappen ook dat ze zich uiteindelijk moeten voegen naar het besluit van de leidinggevende.

Sterke organisaties zijn heel duidelijk over waar de grenzen van ieders rol liggen.
Wat daar wel en wat daar niet bij hoort.
En ook waar je dus wel wat over te zeggen hebt en waar niet over.

Daardoor kan iedereen juist heel effectief kritisch zijn binnen de eigen rol.
Dan functioneert een organisatie het meest krachtig en blijven de werkverhoudingen vitaal.

Wat zijn jouw ideeën over assertieve medewerkers en hoe ga je ermee om?