Op vakantie in Portugal onderging ik een nieuwe ervaring: golfsurfen.
Wankelen op de plank, kan je het beter noemen.
Zoekend naar de gouden tip voor balans.

Die tip kreeg ik, van mijn surfleraar:

,,Stop met denken en krampachtig op zoek gaan naar de balans.
Je moet het voelen, spelen met de plank, en daarop anticiperen.”

En zo geschiedde, ik stopte met denken en na een dikke week wankelen en spelen, was mijn ‘take off ‘goed en kwam ik behoorlijk door de golven heen.

Ik leerde surfen, maar leerde ook de parallel tussen die sport en leidinggeven.
De balans vinden is namelijk een onderwerp dat veel van de leidinggevende die ik begeleid, aansnijden.
Ze zijn vaak krampachtig op zoek naar balans.

Bijvoorbeeld:

• Balans tussen leiding geven vanuit controle en vanuit vertrouwen.
• Balans in benaderbaar of juist afstandelijk zijn.
• Balans tussen werk en privé.

Ze zoeken naar ‘tools’ om die balans zo snel mogelijk te herstellen.
Vanuit het denken dus…..

Al snel ontdekken ze in onze gesprekken dat die handvatten er vaak niet zijn en dat ze zelf iets doen waardoor ze disbalans ervaren.
Iets in hun gedrag wat ze niet met denken of tools buiten zichzelf oplossen.

Best wel confronterend, voor velen.
Daarvan raken ze dan vaak ook weer uit balans.

Mooi, denk ik dan.

Want juist het accepteren van die tijdelijke onbalans, brengt je in balans.
Hoe minder je krampachtig zoekt, en hoe minder je probeert te beredeneren, hoe meer balans je zal vinden.

Sterker nog: het is ook gewoon soms fijn om niet in balans te zijn.
Het creëert beweging, zorgt voor creativiteit en uitzonderlijke resultaten.