‘De rol van partijleider past me niet goed’, zei Lilianne Ploumen vorige week toen ze haar aftreden bekend maakte.
Het riep veel reacties op.

Was ze een goed voorbeeld van eerlijke zelfreflectie?
Of zou een beetje meer bluf haar sieren?

In mijn dagelijkse praktijk spreek ik regelmatig leidinggevenden die twijfelen aan hun leiderschap in een bepaalde rol.

• Ze geven bijvoorbeeld al jaren leiding aan een commercieel team en maken dan de overstap naar een meer intern gerichte afdeling. Daar komen ze opeens niet meer zo lekker uit de verf.
• Ze zetten de stap naar een senior level en gaan managers aansturen in plaats van professionals.
• Ze krijgen een leidinggevende functie bij een ander bedrijf, met een andere cultuur.

Kortom, ze geven nog steeds leiding maar de context waarin ze dat doen verandert.
Bij die andere context horen andere verwachtingen.

De grootste valkuil is dat je denkt dat je moet voldoen aan ál die verwachtingen.
En dat je zo van je eigen manier van leiding geven afdrijft.

Je verliest je authenticiteit als je continu afstemt op alle verwachtingen uit je omgeving.
Verwachtingen die wellicht wel helemaal niet bij jou passen.

En dan verander je voor je gevoel van een succesvolle krachtige leider in een onzekere wiebelende leidinggevende.
De flow lijkt weg en je werk kost je steeds meer energie.

Hoe kan dat nou opeens?

Laat ik vooropstellen, ik geloof niet in geboren leiders die onder alle omstandigheden en op elke plek floreren in hun leiderschap.

Ik geloof wel dat iedereen talenten heeft.
En als je die talenten kent en inzet in je manier van leiding geven dat je dan krachtig en authentiek leiding kunt geven.

Maar niet elke leider werkt in een omgeving die goed aansluit op die talenten.

Het is belangrijk om je af te vragen: passen de verwachtingen van deze context bij mijn manier van leidinggeven?

En zo niet, dat je dan het lef hebt om daarin je eigen keuzen te maken, zodat je een omgeving creëert of kiest die aansluit bij jou talenten.

Het helpt bijvoorbeeld als je goed nadenkt over:
Wat zijn mijn kwaliteiten waarmee ik echt het verschil maak?
Wat is mijn sterke domein in mijn leiderschap?
Welke omgeving past daarbij?
Wat vind ik belangrijk?
Wat zijn mijn waarden en normen?
Wat wil ik wel en wat wil ik niet?
Welke keuze maak ik?

Zo maak je je eigen verhaal als leider!

Weet wat je talenten zijn, zet die dagelijks in in je manier van leiding geven en kies voor een context die daar goed bij past.

Leiders die dit doen ervaren dat ze anderen makkelijk meekrijgen, ze zijn vol vertrouwen en geven met energie en plezier leiding.

Dat vind ik precies de kracht van het afscheid van Lilianne Ploumen.
Ze kiest voor haar talent en voor een context die daar beter bij aansluit.
Dus wat mij betreft een goed voorbeeld van eerlijke zelfreflectie!

Wat vind jij?